อำนาจหน้าที่ตามกฎหมาย (Authority)

      องค์การบริหารส่วนตำบล มีอำนาจหน้าที่ตามพระราชบัญญัติสภาตำบล และองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. 2537 (รวมทั้งที่ได้แก้ไขเพิ่มเติมใหม่ถึง พ.ศ. 2546) และพระราชบัญญัติกำหนดแผนและขั้นตอนการกระจายอำนาจให้แก่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น พ.ศ. 2542 ดังนี้

1.พระราชบัญญัติสภาตำบล และองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. 2537 (รวมทั้งที่ได้แก้ไขเพิ่มเติมใหม่ ถึง พ.ศ. 2546) ได้กำหนดอำนาจหน้าที่ขององค์การบริหารส่วนตำบลไว้ตามมาตรา 66 มาตรา 67 และมาตรา 68

มาตรา 66 องค์การบริหารส่วนตำบลมีอำนาจหน้าที่ในการพัฒนาตำบล ในด้าน เศรษฐกิจ สังคม และวัฒนธรรม

มาตรา 67 ภายใต้บังคับแห่งกฎหมาย องค์การบริหารส่วนตำบลมีหน้าที่ต้องทำในเขตองค์การบริหารส่วนตำบล ดังต่อไปนี้

        (1) จัดให้มีและบำรุงรักษาทางน้ำและทางบก 
        (2) รักษาความสะอาดของถนน ทางน้ำ ทางเดิน และที่สาธารณะ รวมทั้งกำจัดมูล ฝอยและสิ่งปฏิกูล 
        (3) ป้องกันโรคและระงับโรคติดต่อ 
        (4) ป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย 
        (5) ส่งเสริมการศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม 
        (6) ส่งเสริมการพัฒนาสตรี เด็ก เยาวชน ผู้สูงอายุ และผู้พิการ 
        (7) คุ้มครอง ดูแล และบำรุงรักษาทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม 
        (8) บำรุงรักษาศิลปะ จารีตประเพณี ภูมิปัญญาท้องถิ่น และวัฒนธรรมอันดีของท้องถิ่น 
        (9) ปฏิบัติหน้าที่อื่นตามที่ทางราชการมอบหมายโดยจัดสรรงบประมาณ หรือ บุคลากรให้ความจำเป็นและสมควร

มาตรา 68  องค์การบริหารส่วนตำบลอาจจัดกิจการในเขตองค์การบริหารส่วนตำบล ดังต่อไปนี้

• ให้น้ำเพื่อการอุปโภค บริโภค และการเกษตร
• ให้มีและบำรุงการไฟฟ้าหรือแสงสว่างโดยวิธีอื่น
• ให้มีและบำรุงรักษาทางระบายน้ำ
• ให้มีและบำรุงสถานที่ประชุม การกีฬา การพักผ่อนหย่อนใจและสวนสาธารณะ
• ให้มีและส่งเสริมกลุ่มเกษตรกร และกิจการสหกรณ์
• ส่งเสริมให้มีอุตสาหกรรมในครอบครัว
• บำรุงและส่งเสริมการประกอบอาชีพของราษฎร
• การคุ้มครองดูแลและรักษาทรัพย์สินอันเป็นสาธารณสมบัติของแผ่นดิน
• หาผลประโยชน์จากทรัพย์สินขององค์การบริหารส่วนตำบล
• ให้มีตลาด เท่าเทียบเรือและท่าข้าม
• การผังเมือง

2. พระราชบัญญัติกำหนดแผนและขั้นตอนการกระจายอำนาจ ให้แก่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น พ.ศ. 2542 มาตรา 16 ให้เทศบาล เมืองพัทยา และองค์การบริหารส่วนตำบลมีอำนาจและหน้าที่ในการจัดระบบการบริการสาธารณะเพื่อประโยชน์ของประชาชนในท้องถิ่นของตนเองดังนี้

• การจัดการทำแผนพัฒนาท้องถิ่นของตนเอง
• การจัดให้มีและบำรุงรักษาทางบก ทางน้ำและทางระบายน้ำ
• การจัดให้มีและควบคุมตลาด ท่าเทียบเรือ ท่าข้าม และที่จอดรถ
• การสาธารณูปโภค และการก่อสร้างอื่น ๆ
• การสาธารณูปการ
• การส่งเสริม การฝึก และประกอบอาชีพ
• การพาณิชย์ และการส่งเสริมการลงทุน
• การส่งเสริมการท่องเที่ยว
• การจัดการศึกษา
• การสังคมสงเคราะห์ และการพัฒนาคุณภาพชีวิตเด็ก สตรี คนชรา และผู้ด้อยโอกาส
• การบำรุงรักษาศิลปะ จารีตประเพณี ภูมิปัญญาท้องถิ่น และวัฒนธรรมอันดีของท้องถิ่น
• การปรับปรุงแหล่งชุมชนแออัดและการจัดการเกี่ยวกับที่อยู่อาศัย
• การจัดให้มีและบำรุงรักษาสถานที่พักผ่อนหย่อนใจ
• การส่งเสริมกีฬา
• การส่งเสริมประชาธิปไตย ความเสมอภาค และสิทธิเสรีภาพของประชาชน
• ส่งเสริมการมีส่วนร่วมของราษฎรในการพัฒนาท้องถิ่น
• การรักษาความสะอาดและความเป็นระเบียบเรียบร้อยของบ้านเมือง
• การกำจัดขยะมูลฝอย สิ่งปฏิกูล และน้ำเสีย
• การสาธารณสุข การอนามัยครอบครัว และการรักษาพยาบาล
• การจัดให้มีและควบคุมสุสานและฌาปนสถาน
• การควบคุมการเลี้ยงสัตว์
• การจัดให้มีและควบคุมการเลี้ยงสัตว์
• การรักษาความปลอดภัย ความเป็นระเบียบเรียบร้อย และการอนามัยโรงมหรสพ และสาธารณอื่น ๆ
• การจัดการ การบำรุงรักษา และการใช้ประโยชน์จากป่าไม้ ที่ดิน ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม
• การผังเมือง
• การขนส่งและการวิศวกรรมจราจร
• การดูแลรักษาที่สาธารณะ
• การควบคุมอาคาร
• การป้องกันและบรรเทาสาธารณะภัย
• การรักษาความสงบเรียบร้อย การส่งเสริมและสนับสนุนการป้องกันและรักษาความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สิน
• กิจการอื่นใดที่เป็นผลประโยชน์ของประชาชนในท้องถิ่นตามที่คณะกรรมการประกาศกำหนด